Instytucja podwykonawcy swoje korzenie ma w prawie cywilnym, gdyż zgodnie z art. 356 Kodeksu cywilnego dłużnik zobowiązany jest do osobistego spełnienia świadczenia jedynie wówczas, jeśli obowiązek taki wynika z ustawy, czynności prawnej bądź właściwości zobowiązania. Owa zasada potwierdzona została w ustawie PZP, gdyż ustawodawca wprost przesądził w jej art. 36a, że wykonawca może powierzyć wykonanie części zamówienia podwykonawcy.
Prawo zamówień publicznych dopiero w 2013 r. doczekało się własnej definicji umowy o podwykonawstwo, kiedy to weszła w życie ówczesna nowelizacja ustawy PZP, pomimo iż w realiach rynkowych proceder zawierania takich umów był dość powszechny (?). Sukcesywnie podejmowane przez ustawodawcę kroki mające na celu zapewnienie ustawowych mechanizmów sprzyjających udziałowi podwykonawców w realizacji zamówienia należy ocenić pozytywnie, gdyż wydaje się to mieć istotne znaczenie dla umożliwienia małym i średnim przedsiębiorstwom konkurowania z dużymi firmami na rynku zamówień publicznych.
Zachęcamy do zapoznania się z pełną publikacją.
