Rozpoznając odwołanie od tego wyroku Sąd Apelacyjny (sygn. akt VI ACa 188/17) uznał, że celem wytoczenia powództwa o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone jest przede wszystkim usunięcie tego postanowienia z wzorca umowy, tak aby nie był więcej stosowany w umowach z konsumentami. Sąd zauważył, że w analizowanej sprawie pozwana zaprzestała posługiwania się wadliwym wzorcem umowy jeszcze przed wniesieniem pozwów. W chwili ich wnoszenia nie istniał indywidualny interes poszczególnych powodów, jako konsumentów, do usunięcia tego postanowienia z obrotu. Brak było również interesu publicznego, gdyż tożsame postanowienia były już wcześniej wpisane do rejestru Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Powództwa nie mogły zatem służyć wyeliminowaniu spornego postanowienia z wzorca, którym posługiwał się pozwany. Ponadto zamieszczenie kolejnego postanowienia w rejestrze o tożsamej treści nie służy żadnym celom, do których został przeznaczony ten rejestr.
Zachęcamy do zapoznania się z pełną publikacją!
